Εδώ είμαστε λοιπόν, ακόμα ένα φθινόπωρο, ακόμα μία αθλητική για τα videogames περίοδο, με τις ετήσιες αθλητικές κυκλοφορίες να μάχονται για το θρόνο του βασιλιά, ο οποίος ως καθεστώς πλέον, δεν λέει να αλλάξει χέρια -είτε μιλάμε για μπάσκετ, είτε για ποδόσφαιρο. Η μετάβαση της σειράς Pro Evolution Soccer στην 7η γενιά κονσόλων, ήταν το λιγότερο άγαρμπη. Τη στιγμή που ο ανταγωνισμός επένδυσε σε νέα τεχνολογία, γκρεμίζοντας την τότε φόρμουλα και αναδομώντας ένα εντελώς ανανεωμένο franchise, είδαμε μία Konami να παραδίδει παιχνίδια που δεν έλεγαν να ξεφορτωθούν τη last-gen “μυρωδιά” από πάνω τους, κυρίως λόγω της έλλειψης νεωτερισμών και της γενικής στασιμότητας που παρουσίαζε το franchise τα τελευταία χρόνια. Παρότι εκθρονισμένο, το περσινό Pro Evolution Soccer 2009, άφησε το παράθυρο της βελτίωσης ανοιχτό, δίνοντας υποσχέσεις για το μέλλον. Το πολυπόθητο για πολλούς PES 2010 είναι εδώ. Έχει εκπληρώσει τις υποσχέσεις του, και αν ναι, αρκεί αυτό;
360 μοίρες: Ή μήπως όχι;
Παρότι έχουν περάσει χρόνια ολόκληρα από την πρώτη κυκλοφορία PES τίτλου σε next-gen κονσόλα (Pro Evolution Soccer 6 στο Xbox 360), η άρνηση της Konami να απομακρύνει τους μηχανισμούς του παρελθόντος από την, κατά τα άλλα, εμπορικά επιτυχημένη συνταγή, της στοίχισε πόντους όσον αφορά στην απόδοση του ρεαλιστικού στοιχείου.
Όπως και ο ανταγωνισμός, το PES 2010 παρουσιάζει για πρώτη φορά κίνηση στις 360 μοίρες, ή τουλάχιστον αυτό αναγράφει στο “κουτί”. Το να προσπαθεί να συνδυάσει κανείς animations που κατά κόρον κουβαλούν έτη στη πλάτη τους, με ένα σύστημα κίνησης που απαιτεί άμεσο και κυρίως γρήγορο χειρισμό, φαντάζει επικίνδυνα καταστροφικό. Και στην περίπτωση του PES 2010, κατά γενική ομολογία είναι. Ενώ λοιπόν ο πυρήνας του gameplay μένει πιστός στη σειρά, παρατηρούμε μία πτώση στο ρυθμό, με τους παίκτες να κινούνται αισθητά πιο αργά στο χορτάρι, κάτι που είναι απόρροια της λαθεμένης χρήσης των 360 μοιρών. Ελέω της έλλειψης gameplay υψηλών ταχυτήτων και ομαλών animations, κάθε φορά που ο παίκτης αλλάζει κατεύθυνση, δίνει την εντύπωση πως “σέρνεται” προς τα πίσω, πριν ξεκινήσει την πορεία του. Παρά λοιπόν την κατάργηση των 8 αξόνων, η κίνηση των παικτών εξακολουθεί να έχει μία ρομποτική αίσθηση, που τοποθετείται χιλιόμετρα μακριά από την απόδοση μίας ρεαλιστικής εμπειρίας.You haz next-gen? Το gameplay
Όπως είπαμε και παραπάνω, ο ρεαλισμός δεν είναι το ατού του Pro Evolution Soccer 2010. Και η απουσία του τελευταίου, γίνεται εμφανής σε κάθε τομέα του gameplay. Ενώ λοιπόν στα "χαρτιά” έχουμε ένα παιχνίδι που περιέχει το άκρον άωτο της φυσικότητας στην κίνηση (βλ. 360 μοίρες), δε φαίνεται να το εκμεταλλεύεται στο ελάχιστο. Και αυτό επειδή το gameplay έχει μείνει σε γενικές γραμμές ίδιο και απαράλλακτο.
Σίγουρα, έχουμε μερικά νέα animations, μα η αντίδραση των παικτών στις εντολές μας εξακολουθεί να είναι ετεροχρονισμένη και άτσαλη, οι τακτικές του στυλ “παιχνίδι στα φτερά του γηπέδου, και εισχώρηση στην άμυνα από εκεί” δηλώνουν παρούσες, και η συμπεριφορά της μπάλας βγάζει επιδεικτικά τη γλώσσα στους νόμους της φυσικής. Ας πάρουμε ως παράδειγμα το παιχνίδι στο κέντρο του αγωνιστικού χώρου. Στην προσπάθειά της να κάνει το gameplay να φαντάζει πιο ρεαλιστικό, όπως αναφέραμε και παραπάνω, η Konami μείωσε το ρυθμό του παιχνιδιού. Αυτό όμως δεν απαγορεύει στη στρογγυλή θεά να ταξιδεύει με παράδοξες ταχύτητες στον αγωνιστικό χώρο, καταργώντας τον όποιο ρεαλισμό προσπάθησε να εισάγει η ομάδα ανάπτυξης. Γενικά, θα μπορούσαμε να πούμε, πως για κάθε βελτίωση που κάνει την εμφάνιση της στο νέο τίτλο, υπάρχει κι ένα μειονέκτημα που συμβάλλει αρνητικά στην όλη εμπειρία.Τα μαρκαρίσματα και το σύστημα tackling είναι αισθητά βελτιωμένα. Οι παίκτες πέφτουν πάνω στη μπάλα -ή και στα πόδια του αντιπάλου, εκάστοτε- με έναν πιο αληθοφανή τρόπο, πράγμα που ισχύει και όταν δύο παίκτες διεκδικούν τη μπάλα σε μεγάλες ταχύτητες. Το περιορισμένο σύστημα ανίχνευσης συγκρούσεων όμως, και τα επαναλαμβανόμενα animations πτώσεων, οδηγούν στη δημιουργία κλασσικών PES στιγμών. Οι φίλοι της σειράς έχουν μάθει να ζουν με τις παραξενιές αυτές, αν και δεν ξέρουμε αν θα έπρεπε, τη στιγμή που το FIFA 10 -και η πλειοψηφία των αθλητικών παιχνιδιών, γενικότερα- αποδίδει φόρο τιμής στο ρεαλισμό του αθλήματος.
Η τεχνητή νοημοσύνη των τερματοφυλάκων έχει επίσης υποστεί δραματική βελτίωση, κάτι που είναι ιδιαίτερα θετικό, αφού η συμπεριφορά τους παίζει καταλυτικό ρόλο στο παιχνίδι. Οι keepers κάνουν γενναίες εξόδους, αποκρούουν με γροθιές μία δυνατή μπαλιά και ασφαλίζουν τη μπάλα στην αγκαλιά τους με μεγαλύτερη προσοχή. Μια κακή συνήθεια που παρουσιάζουν όμως, είναι η τολμηρή συνήθεια να ασφαλίζουν τη μπάλα με τη δεύτερη επέμβαση. Αν και όχι απαραίτητα κακό, μιας και αντιθέτως προσθέτει στο ρεαλισμό, τέτοια συμπεριφορά από πλευράς των τερματοφυλάκων μπορεί να οδηγήσει σε “ανόητα” γκολ, ή ακόμα και αυτογκόλ, αφού οι αμυντικοί έχουν την τάση να παρεμβαίνουν εκεί που δεν πρέπει.πηγή:gameover
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου