Vancouver 2010, part 2
Τρίτη 2 Μαρτίου 2010
Koenigsegg Agera, νέο supercar
Το κρατούσαν έκπληξη οι Σουηδοί της Koenigsegg και στο σαλόνι της Γενεύης θα παρουσιάσουν την νέα τους δημιουργία Agera γιορτάζοντας έτσι τα 15 χρόνια της. Το ολοκαίνουργιο supercar (που στα Σουηδικά σημαίνει «Εν δράση» ενώ στα Ελληνικά «Αγέραστο»), διατηρεί τις ίδιες ακριβώς διαστάσεις με το CCX και διαθέτει τον ίδιο κινητήρα 4.7 λίτρων V8 απόδοσης 910 ίππων στις 6.850 σ.α.λ με 112.2 κιλά ροπής διαθέσιμα στις 5.100 σ.α.λ. Με συνολικό βάρος που δεν ξεπερνά τα 1290 κιλά, το Agera επιταχύνει από στάση στα 100 χλμ σε 3.1 δευτερόλεπτα, τα 0-200 χλμ/ώρα σε 8.9 δευτερόλεπτα ενώ η τελική του ταχύτητα ξεπερνά τα 390 χλμ/ώρα
Το σασί του είναι κατασκευασμένο από αλουμίνιο και carbon, η ανάρτηση είναι πλήρως ρυθμιζόμενη, η οροφή του είναι αφαιρούμενη όπως και στο CCX, το σώμα του είναι κατασκευασμένο από ανθρακόνημα ενώ το πάτωμα του είναι έτσι κατασκευασμένο που δημιουργεί το φαινόμενο Ventouri. Τα φρένα αποτελούμενα από αεριζόμενους κεραμικούς δίσκους έχουν διαστάσεις 392×36 μπροστά και 380×34 πίσω, ενώ φορά ζάντες 19″ μπροστά με λάστιχα 255/35 και 20″ πίσω με λάστιχα 335/30
Στο εσωτερικό του ξεχωρίζει η ολοκαίνουργια κεντρική κονσόλα κατασκευασμένη από ανθρακόνημα με τα κουμπιά του να φωτίζονται από ένα νέο σύστημα με «αόρατους νανοσωλήνες».
Η τιμή του δεν έχει ανακοινωθεί ακόμη με την Koenigsegg να σκοπεύει να κατασκευάζει από 16 έως 20 αυτοκίνητα το χρόνο. Οι παραγγελίες ξεκινούν από την έκθεση της Γενεύης ενώ τα πρώτα αυτοκίνητα θα δωθούν στους αγοραστές τους στο τέλος του χρόνου. Φωτογραφίες και δελτίο τύπου στην συνέχεια.
πηγή: autoblog
Έτοιμη να σαλπάρει η ''πλαστική''.Το πρώτο πλοίο που αποτελείται από 12.000 πλαστικά μπουκάλια
Το σκάφος έχει κατασκευαστεί από 12.000 πλαστικές φιάλες 2-λίτρων, που έχουν συμπιεστεί με τη χρήση ξηρού πάγου σε σκόνη, γεγονός που το καθιστά ικανό αρκετά για να μεταφέρει τέσσερα άτομα για τα 11.000 μίλια από το Σαν Φρανσίσκο στο Σίδνεϋ. Θα χρειαστούν 100 ημέρες σκέφτονται, με την ηλεκτρική ενέργεια που προέρχεται από φωτοβολταϊκά, ανεμογεννήτριες και ποδήλατα που θα χρησιμοποιηθούν για την άσκηση των τεσσάρων μελών του πληρώματος.
πηγή: gizmodo
Από φυσική έκρηξη στη Γη γεννήθηκε η Σελήνη;
Η επικρατούσα θεωρία μέχρι σήμερα ήταν ότι ο δορυφόρος της Γης προήλθε από πρόσκρουση του πλανήτη μας με μεγάλο ουράνιο σώμα. Το πρόβλημα στην εν λόγω θεωρία είναι ότι –σύμφωνα με τις προσομοιώσεις– η Σελήνη θα έπρεπε να αποτελείται κατά 80% από την ύλη του ουράνιου σώματος και μόνο κατά 20% από την ύλη της Γης. Η γεωλογική σύνθεση του δορυφόρου μας, όμως, είναι σχεδόν ταυτόσημη με αυτή του πλανήτη μας.
Μια εναλλακτική υπόθεση για το σχηματισμό της Σελήνης, σύμφωνα με την οποία δικαιολογείται η Γη και το φεγγάρι να έχουν παρόμοια γεωλογική σύσταση, προτάθηκε από τον Γεώργιο Δαρβίνο (γιό του διάσημου Καρόλου), το 1879. Με βάση αυτή την θεωρία, η Γη και ο μετέπειτα δορυφόρος της αρχικά αποτελούσαν μια ενιαία μάζα λιωμένου βράχου, η ταχύτητα περιστροφής του οποίου ήταν τέτοια, ώστε η βαρύτητα ήταν μόλις οριακά μεγαλύτερη από τις κεντρόφυγες δυνάμεις.
Οι Ολλανδοί επιστήμονες Ρομπ ντε Μέιτζερ από το Πανεπιστήμιο του Δυτικού Ακρωτηρίου της Ν. Αφρικής και ο Βιμ βαν Βέστρενεν από το Πανεπιστήμιο του Άμστερνταμ υποστηρίζουν ότι μια φυσική πυρηνική έκρηξη απελευθέρωσε μια τεράστια ποσότητα ενέργειας, η οποία ήταν ικανή να οδηγήσει στην «εκτόξευση» μέρους από την ύλη του μανδύα και πυρήνα της Γης στο διάστημα με τη μορφή δορυφόρου.
Η θεωρία ότι η Γη αποτέλεσε φυσικό πυρηνικό γεω-αντιδραστήρα δεν είναι απίθανη, εκτιμούν οι επιστήμονες καθώς, όπως αναφέρουν, τέτοιοι γεω-αντιδραστήρες έχουν εντοπιστεί στο παρελθόν στον πλανήτη μας. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η περιοχή Όκλο στη Δημοκρατία της Γκαμπόν στη Δυτική Αφρική, όπου εκτιμάται ότι υπήρχε ενεργός «αντιδραστήρας» πριν από 1,5 έως 2 δισ. χρόνια.
Την υπόθεση ύπαρξης φυσικών γεω-αντιδραστήρων πρώτος προέβαλε ο Αμερικανός γεωφυσικός Μάρβιν Χέρντον, ο οποίος υποστήριξε ότι το βαρύτερο στοιχείο της φύσης, το ουράνιο, βούλιαξε σταδιακά στον πυρήνα της Γης και σχημάτισε ένα φυσικό αντιδραστήρα διαστάσεων πολλών χιλιομέτρων. Ακόμα κι αυτός, όμως, δεν πίστευε ότι ο γεω-αντιδραστήρας μπορούσε ποτέ να δημιουργηθεί στο όριο μεταξύ μανδύα και πυρήνα, γιατί το ουράνιο τελικά θα κατέληγε λόγω βάρους μέσα στον πυρήνα της Γης.
πηγή:2810.gr
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Αναρτήσεις
